Tassos by Andrew McCallum Crawford

Είναι ένα παιδί που συχνάζει στο μαγαζί μου. Κάθε αρχές του μήνα έρχεται. Τον κουρεύω. Φαίνεται πολύ μικρός. Φαίνεται άρρωστος. Τόσο λεπτός, τόσο χλωμός. Μου λέει οτι είναι Σκωτσέζος. Ουίσκυ, ουίσκυ! μου λέει. Καταλαβαίνω. Είναι καθηγητής. Διδάσκει αγγλικά σ'ενα μέρος στην παραλία. Είναι ενα μεγάλο, παλαιό σχολείο που υπήρχε πριν από το μαγαζί μου - 1940, 50. Τελευταία φορά που ήρθε τον ξύρισα. Σε κερνάω, του λέω, δεν θα σε χρεώσω τίποτα. Κοιτάζει το ξυράφι στο τραπέζι, τα μάτια του μεγάλα σαν πιάτα. Γελάω. Μην ανησυχείς, λέω, και του δείχνω την κάρτα. President Johnson. Κάνω καλό ξύρισμα. Δεν θα σε κόψω. Γέρνει πίσω στην καρέκλα και απλώνω το σαπούνι στο προσωπό του. Προσπαθεί να μη τρέμει. Οι τρίχες είναι μαλακές. Κόβονται εύκολα. Δεν τον κόβω. Τον κοιτάζω στον καθρέφτη. Το δέρμα του τόσο απαλό, τόσο μαλακό. Τόσο άσπρο.


This boy, he come in my shop. The start of every month, he come in. I cut his hair. He look too young. He look ill. So thin, so pale. He tell me he is Scottish. Whisky, Whisky! he say. I understand. He is teacher. He teach English in a place on the seafront. It is a big school, an old school. It was here before my shop - 1940s, 50s. Last time he come in I shave him. I treat you, I say - no charge. He look at the razor on the table, his eyes big like plates. I laugh. No worry, I say, and show him the card. President Johnson. I do good shave, I tell him. I don't cut you. He lean back in the chair and I put the soap on his face. He try not to shake. The hairs are soft - they come off easy. I don't cut him. See, I say. I look him in the mirror. His skin so smooth, so soft. So white.